Pamiętam ...

Poukładałam swoje myśli w wachlarzu ostatnich wydarzeń. To niesamowite ile energii można czerpać z nienawiści. Po co ludzie nienawidzą? Dlaczego ludzie nienawidzą? Czy w tym jest ukryty sens istnienia? Przecież można bez tego, można żyć inaczej? Rodzą się w głowach tysiące pytań. Prawda jest taka, że i tak każdy z nas skończy tak samo. Nie lepiej jest więc żyć w zgodzie, miłości, zrozumieniu? Wiem jestem naiwna, oczekuję cudów. Ale po chwili zastanowienia nie uważasz, że mam rację? Daleko idące rozmyślania prowadzą do jednego wniosku: i tak wszyscy umrzemy więc po co się gnębić, wzbudzać negatywne emocje u innych, albo co gorsze u siebie? Patrząc przez pryzmat minionych świąt i trochę przez osobiste przeżycia ostatnich dni stwierdzam, że nie warto. Zostaje po nas to, na co sobie zapracujemy. Co jest lepsze? Pamięć, że byłem dobry, że umiałem zrozumieć, że umiałem pomóc? Czy może pogarda, bo złożyczyłem, bo byłem zawistny, bo zazdrościłem …. Przemyśl to przyjacielu i zobacz, że warto iść przez życie z podniesioną głową!

Pamięci mojego synka:

NIEWIDZIALNY

                            (Dominikowi)

Śpisz?

Pewnie słodko wyglądasz

w objęciach nieba

a gdy już wstaniesz

przetrzesz oczka i uśmiechniesz się do Niego,

beztrosko cały oddasz się zabawie.

Pamiętaj

jesteśmy tutaj

wierzymy

w cud!

Przytulasz się do nas

jak wiatr, który otula drzewo

jak kora

jak matka

jak ojciec

Śpij,

księżyc rozświetla Ci drogę.